گزارش برنامۀ صعود قلۀ دارآباد سطح B مورخ ۵ بهمن ۱۴۰۳

برنامۀ صعود قلۀ دارآباد سطح B مورخ ۵ بهمن ۱۴۰۳ با حضور اعضای زیر اجرا گردید:

۱- احمد کیادربندسری (سرپرست) ۲- اکرم کلیدری ۳- زهرا رکن (گزارش) ۴- مهرداد محمدی ۵- امیر محمد عشاق ۶- اکبر صادقی ۷- حسین ولی نژاد (عکس)

ارتفاع ابتدای مسیر: پارکینگ 1750 متر ارتفاع قله: 3167 متر
منطقه: تهران- دارآباد

وسیله دسترسی به منطقه (همراه کرایه): خودرو شخصی
وضعیت هوا: آسمانی صاف، خنک بدون بارش
وضعیت حیات وحش و گیاهان (فقط حیوانات و گیاهانی که مشاهده شد):
به دلیل فصل زمستان پوشش گیاهی خاصی جز درختان دست‌کاشت سرو دیده نشد.
جانوران منطقه هم چند گونه پرنده از خانواده کلاغ‌ها دیده شد. (کلاغ ابلق، کلاغ زاغی، کلاغ نوک سرخ)
وضعیت زباله: مورد خاصی دیده نشد.

زمان بندی برنامه قلۀ دارآباد:

شروع از پل سنگی روی رودخانه 5:50
توقف نزدیک رستوران(جهت اقامه نماز) 6
چشمه 7:10
استراحت کوتاه جاده ۷:25 صبحانه سربازخونه 8:20
قله 10:50
بازگشت 11:15
استراحت کوتاه_سربازخانه 12:50
پایان برنامه14:15

مسیرهای صعود قلۀ دارآباد:

  1. مسیر یال شن سیاه – رایج‌ترین مسیر صعود به قله دارآباد از طریق یال شن سیاه از محله دارآباد.
  2. مسیر فراخ سینه – غرب یال شن سیاه، به سمت چشمه درازلش.
  3. مسیر روستای حاجی‌آباد – از طریق روستای حاجی‌آباد در جاده فشم.

وضعیت مسیر قلۀ دارآباد:
از ابتدا تا انتهای مسیر پاکوب مشخصی دارد، یال شن‌سیاه با سنگ‌ها و خاک‌های ریز پوشیده شده است.کمی هم مسیر سنگلاخی می‌شود ولی دست به سنگ سبکی دارد. در قسمت‌های مختلف تابلو راهنما هم قرار دارد. ابتدای صبح مسیر یخ زده بود و در بالاتر کمی پوشیده از برف.

آیا قله صعود شد؟(در صورتی که صعود نشد در شرح صعود ذکر فرمایید.) بله

شرح صعود و کروکی مسیر قلۀ دارآباد:
ساعت 5:30 صبح کنار پل سنگی اولین قرارمان بود که همگی جمع شدیم. دوستان برنامهA را هم دیدم که قرار بود از همان مسیر ما پیمایش داشته باشند. برنامه را ساعت5:50 آغاز کردیم. بعد از پل، مسیر پاکوب به وضوح مشخص است و با شیب نسبتاً ملایمی به سمت بالا حرکت کردیم تا به کافه آقا فرامرز رسیدیم دقایقی برای اقامه نماز توقف داشتیم.
پس از عبور از کافه، مسیر دو راهی می‌شود. راه مستقیم به سمت چال مگس و مسیرهای گردشگری دیگر می‌رود، ولی ما برای صعود به قله دارآباد وارد مسیر سمت راست شدیم. این مسیر از میان درختان سرو با شیب‌ متوسط به سمت یال اصلی شن سیاه می‌رود که حدودا ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد. یال شن سیاه پوشیده از برف بود با این حال یک پاکوب مشخصی دیده می‌شد. توفیق دیدار طلوع زیبای خورشید را هم خوشبختانه داشتیم.

در میانه راه لوله آب آشامیدنی در کنار چند درخت وجود دارد که تنها چشمه این مسیر است. از سمت راست چشمه راه را ادامه دادیم تا به یک مسیر دست به سنگی رسیدیم که پوشیده از یخ و برف بود. سیم بکسلی در دیواره کار گذاشته شده که می‌توانستیم از آن کمک بگیریم. بعد از این قسمت جاده‌ای نمایان می‌شود.

در جاده چند دقیقه استراحت کردیم و دوباره مسیر را ادامه دادیم تا به سربازخانه رسیدیم. دوستان تیمA را هم در اینجا دیدیم. 15 دقیقه برای صرف صبحانه توقف کردیم و دوباره مسیر را با شیب نسبتا تندی ادامه داده تا به خط‌الرأس قله دارآباد رسیدیم. در این نقطه، مناظر زیبای دو سوی خط‌الرأس، از جمله چشم‌اندازهای شهر تهران و قله‌های البرز مرکزی قابل مشاهده است. خط‌الرأس تا قله دارآباد شیب ملایمی دارد که به راحتی مسیر را تا رسیدن به قله ادامه دادیم. در انتهای مسیر خط‌الرأس، یک شیب نسبتاً تند اما کوتاهی وجود دارد که با عبور از آن ساعت 10:50با اختلاف 30 دقیقه از تیم A به قله دارآباد رسیدیم. دوستان این مدت منتظر ما بودند تا عکس یادگاری از صعودمان بگیریم. در بالای قله، کنار جان‌پناه دقایقی استراحت کردیم و از مناظر زیبایش حظ بصر بردیم. تعدادی از دوستان برای پائین آمدن از یخ‌شکن سبک استفاده کردند و کل تیم با هم به سمت پائین حرکت کردیم. خداروشکر همگی سالم و سرحال ساعت 14:15 به پل سنگی رسیدیم و برنامه به پایان رسید.