برنامۀ صعود قله‌های سرخنی و اتابک مورخ ۲۳ آبان ۱۴۰۴ با حضور اعضای زیر اجرا گردید:
۱- فرمیسک ناصرزاده (سرپرست و گزارش‌نویس) ۲- آوا صادقی ۳- اکبر صادقی ۴- امیر شرافتی ۵- وحید حاج حسینی ۶- علی خدادادی ۷- اعظم نادی (مهمان) ۸- عماد ثقفی ۹- حامد ثقفی ۱۰- سحر محمودی ۱۱- زهرا رکن ۱۲- محمود محمدی ۱۳- میثم رحمانی ۱۴- فرشته علی بیگی ۱۵- مجید مشکوری ۱۶- اکرم کلیدری ۱۷- مرضیه رجبعلیان ۱۸- حسن امینی ۱۹- الهه باقری ۲۰- محمد شریف پور ۲۱- بابک شریف پور ۲۲- سپیده پورحسین ۲۳- شیما سادات غلامی ۲۴- امید ارقند ۲۵- نسیم جلالیان ۲۶- سعید چگینی ۲۷- فرید واحدی ۲۸- علیرضا فلاح
ارتفاع قله: 3170 متر
عکاس: گروهی
ارتفاع ابتدا مسیر: روستای شورکچال
منطقه: استان مازندران 5 کیلومتر پس از گدوک جاده شورکچال
وسیله دسترسی به منطقه : ماشین شخصی به تعداد 7 خودرو
مشخصات قلل:
قلهٔ سَرخِنی به ارتفاع ۲۹۷۰ متر در منطقهٔ ورسک، شهرستان سوادکوه، استان مازندران واقع است. مسیرهای نرمال صعود به این قله از روستای شورکچال (یال شمالی) و از پل ورسک (یال غربی) می‌باشد. قله‌های سرکوه و عباسعلی در جهت شرق و قله‌های اتابک و قدمگاه در جهت جنوب از قلل نزدیک و همسایهٔ قلهٔ سرخنی می‌باشند. قلل ارفع‌کوه و اوریم در شمال و همچنین قلهٔ خرونرو در جهت شرق از دیگر قلل معروف و نزدیک هستند که از روی قلهٔ سرخنی به‌خوبی قابل مشاهده می‌باشد. از سویی قلهٔ اتابک به ارتفاع ۳۱۷۰ متر در رخ جنوبی قلهٔ سرخنی و روی یک خط‌الرأس با دو صعود و فرود قرار داشته و در جنوب‌غربی آن به‌وضوح قلهٔ قدمگاه قابل رؤیت می‌باشد.
برای رسیدن به قلهٔ اتابک، مسیرهایی وجود دارند که شناخته‌شده‌ترین آن‌ها این مسیرها هستند:
۱- جادهٔ فیروزکوه، مسیر صعود شوراب، امتداد جادهٔ خاکی، زیر پل راه‌آهن چنددهانه و از دهانهٔ شمالی آن می‌باشد.
۲- جادهٔ فیروزکوه، مسیر صعود از روستای ورسک، به‌دلیل ارتفاع کمتر پای صعود، سخت‌تر است ولی زیباتر می‌باشد. زمان مناسب برای صعود قلهٔ اتابک اردیبهشت‌ماه است.
۳- جادهٔ فیروزکوه از دکل مخابرات بالای روستای شورکچال و در مسیر خط‌الرأس خله‌سرخنی به اتابک که در این برنامه مسیر شمارهٔ ۳ برای صعود برنامه‌ریزی شده بود.
پوشش گیاهی:
در مراتع ییلاقی منطقهٔ گدوک، انواع درخت، درختچه و گیاهان از جمله گون و پیرو لاله (گونه‌ای از درخت سرو) می‌رویند. بر اساس تحقیقات صورت‌گرفته، ۴۰۶ گونهٔ گیاهی از ۶۲ خانواده و ۲۶۲ جنس در گدوک مشاهده شده است. ۵۱ گونهٔ گیاهی شناسایی شده است که دارای ارزش دارویی هستند و متعلق به ۴۴ جنس و ۲۲ خانوادهٔ گیاهی هستند. نتایج آماری نشان می‌دهد که بیشترین درصد گیاهان دارویی مربوط به خانواده‌های نعنائیان، گلسرخیان، کاسنیان، باقلاییان و شب‌بویان می‌باشد. برخی گیاهان دارویی گدوک عبارتند از: گل‌گاوزبان، اسطوخودوس، قارچ، آویشن، زرشک، ولیک و باریجه که از آن‌ها در برخی از غذاها نیز استفاده می‌شود. منطقهٔ گدوک به‌لحاظ شرایط آب‌وهوایی، موقعیت جغرافیایی و زمینهٔ رشد گیاهان دارویی، یکی از مناطق مستعد تولید گیاهان دارویی است.
پوشش جانوری:
روباه، گرگ و شغال، گراز، خرس، کبک و قرقاول، شوکا
مختصات قله: ۳۵.۸۸۷۳ شمالی، ۵۳.۰۴۲۱ شرقی
بهترین فصل صعود: تابستان و پاییز
مسیر نرمال صعود: روستای شورآب
وضعیت هوا: آفتابی همراه با باد روی قله
زمان‌بندی و شرح صعود:
روز جمعه بیست‌و‌چهارم آبان‌ماه با هماهنگی قبلی ساعت ۴:۳۰ پس از عوارضی اتوبان پردیس کلیهٔ همنوردان حاضر و با ۷ خودرو به سمت مسیر حرکت کردیم. در کل از تهران (انتهای بزرگراه بابایی) تا روستای شورکچال ۱۶۰ کیلومتر راه است که بدون ترافیک و توقف حدود کمتر از ۲.۵ ساعت زمان می‌برد.
مسیر حرکت ۵ کیلومتر پس از گردنهٔ گدوک در مسیر فرعی روستای شورکچال و در دوراهی به سمت دکل مخابرات می‌باشد که ماشین‌ها را در آنجا پارک کرده و ساعت ۷:۳۰ پس از صرف صبحانه در داخل خودروها (به‌دلیل باد بسیار شدید) در جهت جنوب‌شرقی به سمت قله حرکت کردیم. موقعیت قله از محل دکل در تصاویر پیوست نشان داده شده است.
ساعت ۸ به گوسفندسرا رسیدیم که دو کلبه در چپ و راست آن قرار دارد و چشمه و آبشخور دام نیز بالای گوسفندسرا واقع است. در ادامه کم‌کم وارد محدودهٔ جنگل شدیم.
(ورود به محدودهٔ جنگلی حدود یک ساعت از ابتدای حرکت می‌باشد که حدود نیم‌ساعت نیز ادامه دارد.) در کل حجم جنگل در این قله نسبت به قلل همسایه مثل ارفع و اوریم و عباسعلی بسیار کمتر می‌باشد. در این مسیر از درختان قدبلند و تنومند خبری نیست. این موقع از سال پاییز به‌کلی از این محدوده رخت بربسته بود. ناگفته پیداست که زیبایی و جذابیت این مسیر نسبت به مسیرهای نام‌برده کمتر بوده و قابل‌قیاس نمی‌باشد.
ساعت ۸:۴۵ به محوطهٔ باز و وسیع رسیدیم و پس از یک توقف و استراحت ۱۰ دقیقه‌ای از مسیر دهلیز سنگی به سمت بالا صعود کردیم.
و سپس در مسیر جنوب‌شرقی در راه پاکوب به بالای خط‌راس رسیده و ساعت ۹:۴۵ همگی بر بلندای قلهٔ سرخنی بودیم.
پس از استراحت کوتاه پس از یک فرود به قلهٔ تیزکوه به ارتفاع ۲۹۹۳ متر رسیدیم.
و پس از فرود دوباره در خط‌الراس ساعت ۱۱:۴۰ دقیقه بر بلندای قلهٔ اتابک بودیم و پس‌از صرف ناهار و استراحت به سمت پایین حرکت کرده و ساعت ۱۵ در محل پارک خودروها برنامه پایان پذیرفت.
میزان ارتفاع کسب‌شده: ۱۲۵۰ متر
فاصلهٔ رفت‌وبرگشت تا قله: ۱۳/۵ کیلومتر
مدت‌زمان در حرکت: ۴:۳۰ ساعت
مدت‌کل برنامه: ۸ ساعت
میزان کالری متوسط مصرفی: ۱۷۰۰ کالری
متوسط سرعت پیمایش: ۲/۹ کیلومتر در ساعت
توضیحات لازم برنامه:
مسیر اول از زیر پل ورسک بیشترین چالش را به همراه خواهد داشت.
آنتن‌دهی موبایل در سطح خوبی قرار داشت.
در صعودهای زمستانی به‌علت وجود برف و سطح‌های یخی و نیاز به برف‌کوبی، نفرات باید از آمادگی خوبی برخوردار باشند.
دانلود pdf گزارش برنامۀ صعود قله‌های سرخنی و اتابک مورخ ۲۳ آبان ۱۴۰۴
